Lumaki ako at nagkaisip dito sa simpleng bayan ng Paluan sa Occidental Mindoro. Kindergarten (5 years old) na ako noon nang magkaroon ng 12-hour na serbisyo ng kuryente sa amin kaya sanay na sanay kami at nabubuhay sa pakikinig ng radyo.

Isa sa mga natatandaan kong paborito ko noong bata pa ako ay ang "Gabi ng Lagim" at ang "Itong Inyong Tiya Dely" sa DZRH. Masasabi ninyong radyo lang 'yun pero takut na takot na kami lalo na kapag may mga sumisigaw na. Nakakatuwa kasi dahil sa radyong iyon, buhay na buhay ang aming imahinasyon. Napapaluha naman kami ng mga liham sa programang panghapon ni Tiya Dely.

Akalain mo, kinatandaan ko na ang transistor radio na ito? Buhay na buhay pa rin dahil sa Eveready batteries. Hindi pa nasisira 'yan!

Gamit na gamit ang flash light at radyo noon at hanggang ngayon dito sa aming bayan lalo na ng pamilya namin. Hanggang ngayon kasi (after 15 years) ay ganun pa rin ang serbisyo ng kuryente kaya malaking tulong ang Eveready batteries sa pang-araw araw naming pamumuhay.

Hindi mawawala sa buhay namin ang Eveready batteries lalo na sa bago kong aquarium. Ang bagong battery-operated air pump ay kailangang-kailangan dahil walang kuryente sa umaga.

Maparemote man 'yan ng TV or DVD, siguradong Eveready 'yan. Subok na eh!

Umulan man o bumagyo, o kahit sa normal na mga araw, lagi naming kasama ang Eveready batteries sa aming pamumuhay. Mapaflashlight man 'yan o radyo, sinisigurado naming Eveready ang gamit. Subok na tumatagal at hindi pumapalya.

Dito sa aming probinsya, basta't may Eveready battery ka, handa ka sa lahat ng panahon!

This is my Nuffnang entry for Eveready Philippines Blog Contest.

Share

I've faced so many hardships in life this 2010. So many failures and trials to start all over again. I failed so many times this year but I never surrender and tried again and again. I've lost some friends and those people who are so dearest to me this year but I gained more and more. I can never ever forget this 2010.

I've spent my 23rd birthday (last December 7) with my Mommy watching My Amnesia Girl and just strolling the mall. We're still happy 'coz we are together in my very special day. I am a materialistic person (most of the times) but I realized that there are things in this world that can't be measured by these material things. It's nice to know that my Mom's happiness counts a lot for me.

I realized that this is the season where there's nothing impossible. Maybe, there's still the real Santa who makes wishes come true.They say, dreams do come true... Same as wishes! For now, my Christmas wish this year is a Nokia C7. I just wish...

Everybody has a wish! I too have so many wishes. On top of it, it's Nokia C7.

I am still hoping for a better year to come with the new Nokia C7. I just hope I'll get it for I have been a good boy this year (except when necessary).

7 Things I love about Nokia C7:

1. 3.5 inches touch screen panel with 360×640 pixel resolutions
2. Power full Blue tooth
3. 8 Mega Pixel camera with Carl Zeiss Lens and VGA for Front camera
4. New improved Symbian 3 operating system (Symbian is the most popular OS and you won't regret with this OS infact you'll get amazing apps - I love apps especially games... :-))
5. Wi-Fi connectivity cell phone (Better for me since my neighborhood got a Wi-Fi)
6. Dual LED flashy light
7. This cell phone is coming with new 1200mAh battery for giving best battery life

Watch this for more

 "The Nokia C7 is a companion, a friend, designed 

for people, it's a window without any physical 

obstacle in reaching your love ones, your friends, and others..."

-Thomas Ivaskevicius (Nokia Designer)

By the way, Nokia C7 is a fabulist smart phone best for people like me. Also suited for people who loves social networking sites like Facebook and Twitter.


Share

“We can be happy anytime once

we understand that the only place

we'll ever find genuine happiness

begins at the point of acceptance.”

Acceptance : The point when we

stop questioning why life can't be

perfect and just accept the world the way it is.

Sobrang emotional ako, nakikisabay sa panahon ng taglamig not just because I am single but also, lots of problems na dumating sa akin. Hindi ko na iisa-isahin pero it rocked my whole life at feeling ko, muntik na akong bumigay.

Thanks to those people especially my Mommy, Kuya and my friends na hindi ako iniiwan kahit na suplado ako at reklamador. I know na madalas akong may attitude kasi ganun na talaga ako.

If may problema ako, very vocal akong sabihin ito sa mga friends ko kahit na ano pa ito kasi I trusted them so much. I always believe that:

“Alam na alam ng mga

tunay mong kaibigan kung

paano ka sisirain pero hindi

nila iyon gagawin kailanman”

I always trust my friends kahit alam kong ikakasira ko ang mga ‘yun and I found out that I only have fewer real friends. I thought, nasa libo sila sa bilang ‘cause kahit ganito ako, friendly naman daw ako. Pero at least nasala ko na ang mga friends ko at alam ko na kung sino sa kanila ang mga maaasahan ko.

Noong birthday ko, kasama ko sa celebration ang Mommy ko. Happy na kami na magdate kami – kumain kami lang dalawa, magala sa mall at manood ng sine. Happiness na ‘yun kasi kasama ko naman ang pinakaimportanteng tao sa buhay ko ngayon.

Pagbukas ko ng Facebook ko, marami rin akong natanggap na comments from my wall pati na rin sa message box ko. Though hindi lahat maganda ang mga words na sinasabi sa pm, okey lang…

Hindi pa natapos ang birthday ko kasi nakasama ko sina Ate Anna, Kuya Noel at Ate Abie na ilan sa mga kaclose ko talaga. Nagkita kita kami sa Market Market sa Taguig kasi akala ko simple dinner lang kasi minsan na nga lang magkita-kita. ‘Yun pala ay gala talaga!

First time ko nga palang makagala sa Bonifacio High Street at talaga palang magandang galaan ‘yun. Hindi ko kasi naaappreciate kasi madalas akong dumaan dun kapag araw. At kapag ginagabi naman kami ay sa Market Market lang kami.

Simpleng dinner lang sa Pier One courtesy by Kuya Noel na isa ring nagbirthday kasabayan ko. Magaling ang banda nilang Daughters 5 kasi all girls band group sila tapos lahat ng instruments meron sila. Kakabilib sila kasi sobrang nag-enjoy kami!

After noon ay naglakad-lakad pa kami at nagcoffee sa Bo’s Coffee courtesy naman ni Ate Anna. Hindi man ako mayaman, mayaman naman ako sa mayayamang kaibigan. Haha! Mayayaman sila sa pagmamahal at pagtitiwala sa akin that’s why sobrang mahal ko rin sila. Hindi ako mahilig sa coffee pero okey na rin. Marami na kasing beses kaming nagStarbucks, Seattle’s Best, etc. pero talaagang hindi ko gusto ang coffee. Milk pa pwedeng-pwede sa akin! Haha! Mas gusto ko ang milk kesa sa coffee pero pwede na rin ang chocolate.

Malapit nang magPasko, dapat HaPPiness na! It’s not nice for me na magpakasenti pa at maging negative pa. I still have so much reasons to smile though napakabigat talaga ng problema ko.

I am just hoping na maging okey ang 2011 sa akin pati na sa Mommy ko at Kuya ko. I am starting to erase those people na alam kong never nang magiging okey sa akin. So far, I feel better today and hopefully tomorrow and to the coming years of my life.



Share

Isa na ito sa mga most memorable experiences ko sa buhay. I never imagined of being a singer, pero ilang beses na akong sumali sa choir at never pang natry magsolo kahit sa isang videoke bar. Anyways, nagset si Direk Rico Gutierrez (ng Party Pilipinas) ng isang FUN workshop para sa mga Party Pilipinas fans na gustong lalong mahasa ang kanilang talento sa pagsayaw, pagkanta at sa hosting.

Syempre nagpost naman ako sa New OpinionAided (Facebook) na intereasado akong sumali since wala naman akong ginagawa at saka for experience na rin. Una kasing pumasok sa utak ko, picture taking with the stars specially, La Diva ang magtuturo for the voice workshop.

As early as12:30pm ay nasa GMA7 na with some of the participants. Syempre excited pero habang lumalapit ang oras ng workshop, grabeng kaba ang naramdaman ko. Kasi kahit madalas akong kasama ng choir kumanta, iba pa rin kasi kapag solo.

Noong nagstart na naman ang workshop ay hindi na ako kinabahan kasi very friendly ang mga tao sa loob. Idagdag pa natin ang La Diva na napakabait at very accomodating sa mga participants. Hindi ka mahihiyang lapitan sila kasi napaka approacheable.

Kumanta muna ang La Diva ng "Angels Brought Me Here" bago nagstart ang workshop. Iba't ibang mga tips at mga karanasan nila tungkol sa pagkanta ang ibinahagi nila sa mga participants. After nun ay nahati kami sa 3 grupo at ang mga nagstand out doon ang kinuha para sa Dec. 26 episode ng Party Pilipinas ilalabas. Hindi ako kasama pero masaya na ako sa bonding with La Diva especially Jonalyn Viray kasi siya ang naging voice coach ng group namin.

Natutuwa naman ako kasi sa group 3 ako kung saan si Jonalyn Viray ang coach namin. Soprano group kami kaya medyo mahirap pero nakakatuwa na naaabot naman namin ang nota ng kinakanta namin. Iba na rin talaga kapag may nagtuturo.

Sila ang tatlong napili na magperform sa December 26 episode ng Party Pilipinas. Congratulations guys and goodluck!

Isang masayang salu-salo after naman ng workshop. Sinamahan pa kami sa pagkain ng La Diva. Sobrang saya kasi sobrang bait nila kaya for sure mamahalin mo silang tatlo sa La Diva.

Thanks Direk Rico Gutierrez for that memorable day! I really really love it! Hanggang sa uulitin!

Kindly watch Party Pilipinas on December 26, 2010 kasi makikita ninyo kami doon for this workshop. :-)


Share

Nakadalawang countdown posts ako before my birthday. 'Yung una ay ang 7 days before my birthday at 'yung sumunod ay ang 2 days before my birthday.

And today, birthday ko na.... No excitement, no happiness! Just NR (No reaction). I want to make this day sa regular day. I still need to be thankful at least buhay pa ako and that's it. This isn't special anymore. 'Yun lang!

I thought, something will happen yesterday pero nawala lahat ng hopes ko. Hindi dapat ako nag-eexpect kasi alam ko sa sarili ko na wala nang mangyayari. I just need to accept that plans change and people change.

Thanks for those people na nakaalala ng birthday ko. I appreciate it a lot! Salamat!

What I want today?

I don't need surprises... 

I just want to be alone... 

I want to be alone... 

All alone!

I am so much in pain right now...

Share

2 days na lang birthday ko na! Excited? Pwedeng OO, pwede ring HINDI. Almost every birthday ko naman ay talagang senti ako at very emotional. Last year na birthday ko at saka ngayon ang isa sa mga pinakadepressing. I don't know...

For almost 23 years of my existence here on earth and since nagkamalay ako at nagkagusto sa mga materyal na bagay, nahumaling ako sa iba sa kanila.

Ilan sa mga wish ko:

LOVEBIRDS - Bago mamatay ay Daddy ko ay marami akong pares ng lovebirds na alaga sa Mindoro pero since nawala na siya ay naubos na rin ang mga alaga ko.

Any DSLR camera since I love taking photos. Masaya na ako kasi may libangan na ako.

iPhone4 para naman magkaroon ako ng new phone. Mahilig kasi akong magtext at mag-internet sa phone. Hehe!

iPad , syempre kungmay iPhone, may iPad rin! Since wala na akong laptop, at para hindi na rin ako manghiram pa sa Mommy ko ng laptop niya.

AROUND THE WORLD TOUR , kung pwede nga lang sana, why not!? Haha! Kahit saan naman ako pwede, basta masabing nakarating ng ibang bansa. Kakatuwa na 'yun!

LOVELIFE , anyone pwedeng makasama habangbuhay? Haha! Simple lang naman ako at cheerful! For sure, mapupuno ng hangin ang bituka mo sa katatawa.

Hindi naman ako masyadong materialistic. Simple lang regalo at greeting, masaya na ako! Mababaw rin naman kasi ang kaligayahan ko. Katunayan nga niyan, ilang friends ko ang inobliga ko na gumawa ng banner greeting sa akin. Just for fun lang, para maging masaya na ako.

These are just wishes. Kung hindi matupad, e 'di okey! Pero kung matupad... E 'di very good! I'll still be happy kasi kahit papaano ay buhay pa ako kahit na mahirap ang buhay at talagang nakakadepress ang mga nangyayari sa akin ngayon.


Share